ఆ నింగి నీడనేగా ఈ కట్టె ఆటలన్ని

నీలాకాశంతో దూరం తగ్గిద్దామని
పిచ్చి మనసుకు సర్దిచెప్పి మరీ
బలవంతగా ఓ అడుగు ముందుకేస్తే

నువ్వు నాకో మట్టి బెడ్డవేనని
కసురుకుని ముఖం చాటేసింది

ఎన్నో అందాలు, ఆగాధాలు దాచుకున్న ఆ నింగి
నాకో అణువంత చోటు చూపించలేకపోయింది

మోకాళ్లపై వాలి అర్ధించినా కనికరం చూపనంది
బానిసనై ఉంటానని వేడినా విదుల్చుకుపోయింది

అహం చంపుకుని, దిగజారి నిలిచినా
కనీసం అంగుళం వంగి చూడనంది

లేదు, మనసే లేదు
కాదు, మనిషే కాదు

వెర్రితనం పెరిగి కేకలేస్తున్నా
లేకపోతే ఏమి పోలికలివి

విసుగెంత చెందినా
దూరమెంత జరిగినా

ఆ నింగి నీడనేగా
ఈ కట్టె ఆటలన్ని

తెలిసిందిగా,
కాలి బొటనేళ్ళు కట్టేదాకా
నోటిలో తులసాకు పెట్టేదాకా

మొఖంపై కాసన్ని సన్నీళ్లు సల్లుకుని
తుడుసుకుపోరా సవట దద్దమ్మ.

సురేష్ సారిక

ఈ కవిత మీకెలా అనిపించింది?
+1
0
+1
0
+1
0
+1
0

Related Posts

Leave a Reply

Your email address will not be published.

Don`t copy text!

Subscribe to my poetry

Loading